Burza jest fascynująca i niebezpieczna. Tym razem moim celem było fotografowanie nadciągającego frontu burzowego. Uwielbiam przyglądanie się tworzącym się chmurom burzowym. Widoczna jest wówczas cała potęga natury. Prawie z niczego na błękitnym niebie pojawiają się pierwsze obłoki a potem zaczynają się dziać rzeczy absolutnie niezwykłe.
Pomiędzy światłem a cieniem.
Burza to nie tylko fizyka
Wiem, że to co się wówczas dzieje można wyjaśniać w sposób absolutnie rzeczowy oparty na doświadczeniach fizycznych: ciepłe i zimne powietrze, jego wilgotność, procesy wznoszenia i schładzania, wyładowania łukowe itp. Jednak za każdym razem przyglądam się tym zjawiskom z absolutną ciekawością i fascynacją.
Poznaj Pakiet Kursów i Zaoszczędź 259 zł
Jeżeli mam okazję staram się je fotografować, chociaż oczywiście jest to zajęcie bardzo trudne. Przede wszystkim dlatego, że staram się połączyć zjawiska z pięknym krajobrazem. Nie zadowalam się fotografowaniem burzy byle jak i byle gdzie. Nieustannie staram się podkreślić piękno świata. Nawet w tak drastycznie zmiennych chwilach.
Dwie komórki burzowe nad Podlasiem.
Co chcę sfotografować?
Podczas tej wyprawy, chciałem połączyć piękno rzepakowych pól z żywiołem burzy dziejącym się na niebie. Oczywiście taka koordynacja nie jest możliwa do bardzo precyzyjnego przeprowadzenia. Chmury burzowe wędrują swymi szlakami i nie zawsze ich droga pokrywa się z moimi marzeniami. Rzecz jasna częściej się nie pokrywa i absolutnie jestem z tym pogodzony. Po prostu staram się jak najbardziej dopasować do tego co dzieje się w naturze.
Bardzo pomocna jest w tych zabiegach precyzyjna znajomość terenu. Lokalizacja efektownych punktów oraz sieci drogowej umożliwiającej poruszanie się po wybranym obszarze.
Nie wszystko da się przewidzieć
W czasie fotografowania burzy w terenie opieram się na tym co widzę. Nie korzystam z nadmiernej liczby aplikacji, które wprawdzie informują o szczegółach nadciągającego żywiołu ale odwracają także uwagę o rzeczywistych zdarzeń. Patrzę i podejmuję decyzje. Raz są to decyzje dobre a raz złe. Czasem nie udaje mi się utrzymać odpowiedniego dystansu do frontu burzowego i jestem za blisko, co najczęściej owocuje znalezieniem się także w strugach deszczu. Innym razem zmienię kierunek obserwacji w ten sposób, że nie widzę błyskawic.
Nagroda na koniec dnia
Po kilku godzinach obserwacji i oczekiwania na burze w „odpowiednim miejscu” już prawie zrezygnowany zamierzałem wrócić do domu. Wówczas chmury rozdzieliły się i nieco zmieniły kierunek, odsłaniając zachodzące słońce. Stałem z rozdziawioną gębą! Burza i przepiękne światło sączące się przez zwały deszczu i chmur. Wszystko działo się w oszałamiającym tempie. Usiłowałem wykonać kilka zdjęć. W takich chwilach przydają się lata ćwiczeń. One pozwalają na szybki wybór odpowiednich obiektywów oraz ustawień aparatu. Nie ma wówczas czasu na dogłębne analizy oraz przemyślenia. Jeśli wszystko uda się zrobić poprawnie będzie nagroda w postaci ciekawego ujęcia. Jeśli coś nie ułoży się po naszej myśli… cóż zostaną wspaniałe wspomnienia.
Marek Waśkiel
12 komentarzy
Stosuje Pan techniki DRI ?
Dzień dobry – nie stosuję.
Pozdrawiam
Marek
Burze są piękne! Przynajmniej na zdjęciach.
W rzeczywistości oglądane z dystansu też wyglądają cudownie. Jednak z bliska dominuje groza! Pozdrawiam 🙂
Jeszcze kwestia bezpieczeństwa… Piękne i zarazem niebezpieczne jest takie śledzenie burzy… Czy się mylę? Może kiedyś uda mi się zobaczyć burzę w okolicach Jurowlan, Krynek lub nad polami w drodze na Usnarz…
Dzień dobry, oczywiście zawsze może się coś zdarzyć. Trzeba być bardzo ostrożnym. Pozdrawiam 🙂
Zdjęcia są fantastyczne… niezmiennie podziwiam w nich to “coś”, co sprawia, ze są tak wyjątkowe … gratuluję!
witam witam słynnego Przyrodnika Fotografa jeszcze nie widziałem złych fotek u Pana zawsze jak dostaję taka wiadomość to wiem że byle czego nie ogladam tylko zawsze przecudne fotki ja również jak mam sie wybierać w plener to musze widzieć jaką przyjemność b edę miał robiąc zdjęcia ostatnio wysłałem Panu moje fotki z chmurami w ciągu 10 min zebrałem sie i szybkim krokiem poszedłem na wzgórze gdzie mam całą panoramę Tatr od domu mam 15 min jakl zobaczyłem z okna jakie chmury ładne naciągają tro nie wytrzymałem i w nie długom czasie byłem na miejscu porobiłem tak kapitalny zachód słońca czekałem do późnych godz aby złapać co.ś ciekawego tylko byłem sam na siebie bo po przyjśc iu do domu okazało się że mam matryce lekko zabrudzona i prawie połowę musiałem usunąć ponieważ były ciemne plamy dziś prubowałem samemu to,usunąć lecz nie bardzo to mi poszło i muszę wysłać aparat do serwisu ja podobnie jak Pan wybiera się w tedy jak jest coś ciekawego do sfotografowania io takie są uroki przyrody że w momencie krajobraz sie zmienia ale na to nie mamy wpływu pozdrawiam serdecznie i życzę dalszych tak wspaniałych kadrów ja chyba około 10 dni muszę czekać aż mi w serwisie wyczyszczą matryce
Fajnie opisane ale brakuje mi trochę opisu technicznego. Ja mam zawsze problem ze zrobieniem błyskawic. Jak nastawić aparat, żeby wyszły ?
Może parę słów na ten temat Pan coś napisze.
Dzień dobry, nie obiecywałem opisu technicznego 🙂 zapowiadałem wyłącznie swoje przygody ponieważ w zakładce videovlogi jest już materiał na ten temat. Pozdrawiam 🙂
Niewiele tu informacji jak, a tego się spodziewałem… Zdjęcia rewelacyjne, pozdrawiam 🙂
Inspirujące fotografie. Może w końcu sam się skuszę na łowienie burz. Do tej pory robiłem to z okna z dość marnym skutkiem (tzn. błyskawice a i owszem uchwyciłem, gorzej z kompozycją) 😉 Jak widzę, potrzebna będzie przede wszystkim przestrzeń.